Joe Pantoliano

Joe Pantoliano

Urodzony w 1951 roku w Hoboken w stanie New Jersey Joe Pantoliano to etatowy odtwórca ról czarnych charakterów. Poza rolą w „Matrixie” publiczność zna go przede wszystkim z kreacji psychopatycznego gangstera Ralpha Cifaretto w serialu „Rodzina Soprano”. Na kinowym ekranie debiutował w połowie lat 70. Dość szybko przylgnęła do niego łatka aktora charakterystycznego stworzonego do ról zbirów, alfonsów i łotrów. Grywał m.in. u boku Roberta De Niro, Tommy’ego Lee Jonesa, Toma Cruise’a i Harrisona Forda. W jego filmografii znajdziemy takie tytuły, jak „Imperium Słońca” Stevena Spielberga, „Zdążyć przed północą” Martina Bresta, „Ścigany” Andrew Davisa, „Bad Boys” Michaela Baya czy „Memento” Christophera Nolana. W 2009 roku zrealizował, oparty na osobistych przeżyciach, dokument „No Kidding! Me 2!!”, którego tematem jest walka z jedną z najważniejszych współczesnych chorób cywilizacyjnych – depresją.

Matrix

„Miałeś kiedyś sen, Neo, który wydawał się prawdziwy? A gdybyś nie mógł się z niego obudzić? Jak odróżniłbyś świat snu od realnego?”. W tym roku mija 20 lat od premiery filmu, który nie tylko zaoferował świetną zabawę, porywające sceny akcji i niesamowite efekty specjalne, ale kazał też zastanowić się nam nad naturą rzeczywistości. Jak odczytany będzie dziś, w świecie znacznie bardziej zależnym od technologii niż w 1999 roku?

Nie żartuj! Ja też!!

Joe Pantoliano szczerze, z humorem, ale i werwą rozprawia się z piętnem i wstydem choroby psychicznej. Depresja choroba afektywna dwubiegunowa, schizofrenia, zespół stresu pourazowego – z tymi i innymi problemami każdego dnia mierzy się w samej Ameryce około 100 milionów ludzi. Choroba nie musi ich stygmatyzować i izolować. Nie powinna. Pora z tym definitywnie skończyć, o czym twórca skutecznie przekonuje nas razem ze swoimi bohaterami. Film jest częścią szerszej działalności charytatywnej, w którą artysta jest zaangażowany.

Winowajca

Sponiewierany dyrektor generalny przeżywa kryzys i postanawia wrócić do rodzinnego miasteczka, żeby na nowo ustawić swój kompas moralny. Na miejscu odnajduje nowy cel w życiu: ocalić winnicę dziadka, zaoferować lokalnej ludności zrównoważoną przyszłość i odbudować więź z rodziną. Magiczny realizm łączy się w tej niekonwencjonalnej opowieści z włoskim neorealizmem, oferując widzowi szereg wzruszeń.

Wizyta w Szkole Filmowej

Pobyt w Łodzi nie mógł obejść się bez wizyty w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. L.Schillera

Wywiady

Nie obyło się oczywiście bez udzielenia kilku wywiadów…